In het begin
Jaren geleden leerde ik haar kennen. Het duurde niet lang voor we toch echt konden zeggen dat we vriendinnen waren en samen zaten we in de mooie wereld van de BDSMBDSM staat voor Bondage & Discipline, Dominance & Submission en Sadism & Masochism.. We appten uren met elkaar in een groepsapp met nog meer dames. Het was echt super gezellig. Ze had al wel eens aangegeven dat ze dominante gevoelens had en dat ik die naar boven haalde bij haar.
Ik vond haar mooi, sexy en dominant en ik voelde me al snel super onderdanig bij haar. Ze wist de juiste knopjes in te drukken en ze kon mij makkelijk vernederen. Als ik bij haar thuis kwam, zat ik op de grond en ik kan mij nog herinneren dat ik ooit voor straf in de hoek moest zitten in de keuken.
Ik vond het super bijzonder en een beetje gek dat een vrouw die maar net iets ouder was dan ik, mij vernederde. Ik had er wel al eens over gefantaseerd, maar ik dacht niet dat het iets voor mij zou zijn. Noem me ouderwets, een hokjesdenker of een beetje seksistisch, maar ik dacht niet dat het wat voor mij zou zijn om me te laten vernederen door een vrouw. Maar het gebeurde toch. En ik genoot er van.
Die ene keer
Zo ook die keer dat ik bij haar thuis kwam, ze had mij van te voren al laten weten dat we zouden gaan winkelen en dat ik bij binnenkomst haar hand moest kussen. Ik moest met twee woorden spreken; dus: ja mevrouw of nee mevrouw. Tijdens het winkelen mocht ik alleen maar rechts van haar lopen en zou ik haar handtas dragen. Als ze iets zou kopen, dan moest ik ook al die tassen dragen.
Ik was nerveus. Ik wilde het goed doen en geen fouten maken. Bij binnenkomst keek ik naar de grond, zoals ze me had opgedragen. Ik pakte haar hand en gaf er een kus op. Een onderdanig gevoel ging door mijn lichaam. Samen liepen we naar buiten en snel liep ik om naar haar rechterzijde. We liepen naar de stad en ik vond het super lastig om steeds rechts van haar te moeten lopen. Tussen alle andere mensen door en telkens als zij draaide, moest ik ook mee draaien.
Zij had geen schaamte. Als ze mij iets vroeg in het openbaar dan moest ik netjes antwoord geven. Ja mevrouw en nee mevrouw, dus. Ik durfde dat nauwelijks hardop te zeggen, maar het moest toch. Ik zag het aan haar blik.
Vernederd
Inmiddels was ik al flink wat tassen voor haar aan het dragen. Ook haar handtas hield ik vast. Het was best wel zwaar. Als laatste gingen we nog een schoenenwinkel in. Ze paste een paar prachtige pumps en besloot die te kopen. Ik kon mij al helemaal voorstellen hoe ik haar voeten in die schoenen zou kussen. Ze kocht speciaal leren pumps, zodat ik die kon poetsen. Schoenen poetsen was iets wat ik van Tess geleerd had en graag deed.
Na het afrekenen, pakte de meneer van de winkel de schoenen in en wilde de tas aan haar geven. Ze keek de meneer aan, wees naar mij en zei: “nee, je mag die tas aan haar geven.” De meneer achter de kassa keek een beetje vreemd, want zij had zelf geen enkele tas vast en ik heel veel. Het boeide haar niet. Met een glimlach draaide ze zich om en liep de winkel uit. Mij achterlatend met die verbaasde meneer in de winkel.
Ik pakte het tasje vernederd aan en liep achter haar aan de winkel uit. Ik liep natuurlijk weer netjes rechts van haar met al haar spullen. Thuis aangekomen zei ze: “Wat heerlijk om zo te winkelen! Zet alles daar maar neer.” Ik deed direct wat ze vroeg en pakte al haar nieuw gekochte spullen uit.
Ik vond het fantastisch!
Die dag was ik even niets meer dan een menselijke pakezel. Ik diende haar door mee te gaan winkelen en alles voor haar te dragen. Die dag was zij het allerbelangrijkste en deed ik mijn best om haar een fijne middag te bezorgen. Ik weet nog dat we daarna op de bank ploften. Of eigenlijk: zij op de bank en ik op de grond, tussen haar benen. Ze keek me aan en ik kreeg een kus.
Ik dacht niet dat ik me zou laten vernederen door een vrouw. Maar het gebeurde dus toch. En ik vond het fantastisch.
Wat een heerlijk gevoel moet dat zijn geweest. Vooral dat meedraaien en de situatie in de schoenenwinkel. Zelf voelt dit als een zachte vernedering en een liefdevol eind. Is gevoel op het moment zelf anders dan in de herinnering later?