De BDSM-relatie van Gigi

Het was liefde op het eerste bericht.

Zijn woorden klonken als die van een ongeveinsde intelligente, beheerste, eerlijke maar toch gereserveerde man, die vroeg of ik erotische roleplay via chat wilde doen. Op dat moment had ik al een vriend, maar dit was en is de eerste persoon die de vlindertjes in mijn buik liet dansen. Loyaal als ik was, bleef ik trouw aan mijn relatie. Naïef als ik was had ik zijn flirtpogingen niet door toen mijn relatie uit was gegaan. Mijn onbedoelde hard to get overkomen leidde er toe dat hij mij op een gegeven moment rechtstreeks bestrafte voor een eigenwijs antwoord. Terwijl het regende dat het goot buiten raakte een 29 jaar oudere dominant mij zoals nooit tevoren in mijn onderdanige verlangen, op 240 kilometer afstand.

Online roleplay

Ongeveer twee keer in de week spraken we af op WhatsApp om met elkaar te role playen. Ik was verlegen, met het schaamrood op de kaken durfde ik amper te beschrijven hoe mijn vagina zou reageren terwijl ik daar vastgebonden zou liggen en hij mij op een manier raakte die veel verder ging dan genot. Zijn woorden raakten mijn ziel, zoals het boek van je favoriete schrijver, alleen schreven wij rechtstreeks vanuit onze verlangens en speelden met die van de ander. Iets wat alleen werkt als je eerlijk bent, je ziel blootlegt en je kwetsbaarheden toont.

Zo leerde ik op een veilige manier mijn verlangens kennen en daarmee ook de man die achter de titel zat. Ik leerde een man kennen met liefdesverdriet, maar die wel liefde verdiende. Hij is geen grote knuffelkont, maar als ik het nodig heb is hij wel mijn beertje. Ik was er, ook als dat betekende dat ik he em dagen moest gunnen om zich terug te trekken. Hij was er, ook als dat betekende dat hij tot twee uur ’s nachts bezig was met mij helpen om tegen de demonen in mijn hoofd te vechten.

Niet elkaars levenspartners

Er zijn dagen en momenten dat de tranen in mijn ogen springen, zoals nu, omdat ik met al het geld en gewens van de wereld niets aan onze verschillen kan doen. Ik ben een studente die pas net uit haar schulp komt gekropen en de wereld op haar gemak wil ontdekken, terwijl hij de tijd voelt tikken met zijn wens nog een kind te krijgen met de vrouw van wie hij houdt en die bij hem woont. Ik kan hem een appje sturen als ik wakker word, ik kan hem verrassen met mooie foto’s op een willekeurig moment, maar ik zal nooit diegene zijn die hem begroet bij thuiskomst met een knuffel, een kop koffie en een luisterend oor na werk. Ik ben er op mijn manier en zal er zo lang als dat kan voor hem zijn. Maar wat ik niet kan is de situatie veranderen en dat doet me af en toe in stilte huilen.

Mijn dominant verdient liefde, liefde in de vorm van een vrouw die hem alles kan geven. Ik accepteer het gegeven dat hij niet mijn levenspartner is. Vanuit de grond van mijn hart wens ik wel dat hij die vindt en dat deze partner mij accepteert, op zijn minst tot op zekere hoogte en met bepaalde afspraken. Tot nu toe blijft dat toekomstmuziek en kan ik alleen maar hopen dat het goed afloopt, wat goed ook is. In de tussentijd gunnen we elkaar wel de ruimte. Hij is bereid een andere dominant te accepteren, mocht ik daar behoefte aan hebben. Hij mag het van mij met andere subs proberen als hij denkt dat dat hem gelukkig maakt. Hierover zijn wij eerlijk naar elkaar toe en tot nu toe heb ik vrijwel geen jaloezie gevoeld. Door alles wat we hebben meegemaakt, de kleine reacties en antwoorden van hem die ik heb leren kennen door de tijd heen, weet ik dat hij van mij houdt en twijfel ik daar niet aan. De liefde van een ander zie ik niet als gevaar. Liefde gaat namelijk niet om kwantiteit; je houdt niet per se meer of minder van een ander, maar wat wel geldt, is dat je van iedereen op een eigen, unieke manier houdt. Van familieleden, vrienden, maar ook van geliefdes.

Zijn liefdes zijn niet mijn vijanden, maar mijn verwanten, en niet het type die je eigenlijk liever niet ziet tijdens de kerst omdat ze vragen naar je school, werk of naar de datum van je bruiloft die niet komt.

Onderwerping uit mezelf

Ook als mijn meester is hij een dominant die mij vrij laat. Er zijn een aantal fundamentele regels, maar wij geloven dat onderwerping uit het hart moet komen en spontaan moet gebeuren. Dit komt eigenlijk volledig tot zijn recht vanaf het moment dat hij, zonder dat hij dit ooit eerder had gedaan, mij intuïtief vroeg of ik zijn slaaf wilde worden. Dit veranderde onze relatie compleet. De rol zat vanaf het eerste moment als gegoten en werd het antwoord op dingen die ik al die tijd had gevoeld en die daardoor naar buiten kwamen. Veel mensen hebben het beeld bij een M/s-relatie (Meester/slaaf-relatie) dat een slaaf zich kwijt raakt aan een meester, maar door de onderwerping op dit niveau werd ik me ook bewust van mijn eigen zelfstandigheid en aandeel erin. De beste slaaf ontwikkelt zich en ík ben de verantwoordelijke daarin. Een slaaf moet zelfstandig kunnen functioneren, zich kunnen redden als meester er niet kan zijn. Mijn meester is een autonome man, maar het extra beetje wat ik hem geef komt door hem gewaardeerd en geliefd te doen voelen. Dingen doen die hem plezieren, en dat gebeurt als ik die dingen met liefde doe en er zelf achter sta. Mijn drijfveer komt niet voort uit het feit dat mij iets opgelegd word, maar dat ik iets uit eigen beweging voor hem doe.

Ondanks mijn onhandigheid heb ik mezelf aangeleerd op hakken te lopen. Hij vindt een vrouw op hakken mooi en ik was vastberaden het te leren om in staat te zijn dat te laten zien. Ieder moment had ik kunnen opgeven, de hakken op Marktplaats kunnen zetten en er niks meer mee doen. Ook mijn lichaamshouding veranderde. Ik vond dat een slavin die de trots van haar meester draagt niet met hangende schouders mag lopen. Tot op dat moment was mijn lichaamshouding gebogen met ingezakte schoudertjes. In drie dagen tijd veranderde ik dat door de schouders in de goede houding te drukken. De spierpijn was op een gegeven moment voelbaar in mijn benen, maar ik ben nog steeds iedere dag trots op wat ik bereikt heb.

Trots

Als ik in de spiegel kijk zie ik niet alleen een trotse slaaf. Ik zie ook een prachtige jongedame die het allerbeste verdient. Een jongedame die mede door BDSMBDSM staat voor Bondage & Discipline, Dominance & Submission en Sadism & Masochism. heeft ingezien dat het verstand zo ontiegelijk belangrijk is bij alles wat je doet. Op het moment dat je die namelijk wijs maakt dat het misschien wel kan, lukken soms dingen die onmogelijk leken. Het verstand is een machtig wapen en op het moment dat je die goed kan gebruiken, verandert dat je hele leven ten goede.

Veel zie ik mijn Meester door de afstand niet. Bovendien ben ik 19, woon ik thuis en weten mijn ouders niet van zijn bestaan. In plaats daarvan een probleem te maken, maken wij er het beste van. Lichaamscontact is natuurlijk een pre, maar mijn wil om de zijne te zijn is zo sterk dat we er oplossingen voor vinden. Ik kan hem niet thuis opwachten met koffie, maar na zijn werk drinken we samen toch een bakje koffie. Mijn onderbroeken verslijten hun dagen in de la en iedere dag word ik door de moderne technologie wakker met zijn diepe stem die zegt: “goeiemorgen kleintje.” En dan lijkt de afstand ineens zo klein.