In de spotlight
“Ja, tess, wat vind jij eigenlijk vernederend?” Ik hoopte dat ik er makkelijk vanaf zou komen door gewoon te zeggen dat hij dat zelf wel wist, maar dat werkte helaas niet. En daar stond ik dan ineens. Midden in een workshop over vernederingVernedering kan deel uitmaken van een BDSM spel. Veel mensen vinden het lastig te begrijpen, maar anderen kunnen enorm genieten van het gevoel even niks te zijn. Meer. Ineens in de spotlight. Al die ogen op mij gericht.
En terwijl ik nog half in subspaceSubspace, of zweven, is een staat waarin je kan verkeren tijdens of na een BDSM spel. Hoe het voelt, is voor iedere sub anders. Maar je bent een beetje van de wereld en voelt je superrelaxed. Meer was van het spel van eerder die avond, moest ik vertellen wat ik vernederend vond. Dat lukte niet.
Niet op dat moment, dus ben ik er over gaan nadenken en het leek me leuk om er iets over te schrijven.
Soorten vernedering
Tijdens de workshop werd er gesproken over seksuele vernederingVernedering kan deel uitmaken van een BDSM spel. Veel mensen vinden het lastig te begrijpen, maar anderen kunnen enorm genieten van het gevoel even niks te zijn. Meer. Seksueel gebruikt worden of uitgeleend worden aan andere mensen. Dat is zeker iets wat heel vernederend voelt. Alsof ik dan gewoon een gebruiksvoorwerp ben dat gewoon even aan iemand anders gegeven kan worden om te gebruiken. Maar kleine dingen kunnen ook heel vernederend voelen.
Wat voor mij vernederend voelt
Als mijn Dominant over mij praat alsof ik er niet bij ben. Helemaal als ik dan ook wat wil zeggen, maar hij mij de mond snoert.
Als hij zijn vingers in mijn mond stopt.
Als hij vreselijke dingen met me doet en me dan vingert en dan blijkt dat ik er zo opgewonden van ben geworden dat ik in no time klaarkom.
Of als hij dan stopt en me niet laat klaarkomen. Beseffen dat hij de macht heeft om dat te bepalen en dat ik me daar naar moest schikken. En als hij daar lang genoeg mee door gaat, dat ik echt super kruiperig wordt en echt alles zou doen om maar klaar te mogen komen.
Als hij me op de grond laat liggen en zijn schoen ergens op mijn lijf plaatst.
Als ik z’n schoenen moet kussen.
Als hij aan anderen, waar ik naast sta, vertelt waar ik opgewonden wordt of wat voor vieze dingen we nu laatst weer gedaan hebben.
Als hij me allemaal nutteloze commando’s geeft die ik zo snel mogelijk moet uitvoeren alsof ik z’n hondje ben ofzo.
Als we op een feestje zijn en ik nog helemaal in die gezellig-modus ben en ik dan ineens op mijn knieën gedwongen wordt.
Als ik me niet wil overgeven en niet naar hem wil luisteren en hij me binnen een paar seconden gewoon op de grond heeft, met mijn armen zo dat ik ze niet kan gebruiken en hij alles kan doen met me wat hij wil.
Op een feestje met een neusklem met ketting er aan moeten zitten of rondlopen.
Er is nog meer..
Als hij met mensen aan het praten is en ik niks mag zeggen en me niet met het gesprek mag bemoeien. Alsof ik er niet toe doe of niks nuttigs of leuks te zeggen heb ofzo.
Als hij tegen een andere dominant zegt dat die gewoon mag doen met me wat ‘ie wil.
Als hij me vies maakt met spuug, modder, plas, of andere vieze dingen.
De mondspreider. Het kwijlen, dat hij alles in mijn mond kan doen wat ‘ie wil, het niet kunnen praten, het vies worden van het kwijl, het met m’n mond open moeten staan de hele tijd. Gewoon alles daar aan.
Als hij een zak over mijn hoofd doet.
Als ik op handen en knieën moet gaan zitten zodat hij een buttplug bij me in kan doen.
Op mijn kutje geslagen worden.
Verliezen, falen en zwelgen in ellende
En zo kan ik denk ik nog wel een paar pagina’s vullen. Er is zoveel wat ik vernederend vind. Iets heel kleins kan al dat gevoel opwekken en dan kan ik er helemaal in weg zakken. Ik vind het heerlijk om me vernederd te voelen. Om me even waardeloos te voelen. Om te verliezen, te falen, het niet goed te doen.
Allemaal dingen die ik in het dagelijks leven echt vreselijk zou vinden. Maar als subSub staat voor submissive, oftewel de onderdanige. Hoe deze rol ingevuld wordt, verschilt per persoon. Meer vind ik het heerlijk. Zwelgen in de ellende. Het voelt als een goed pijnspel, alleen zit de pijn in mijn hoofd, tussen mijn oren.
The good, the bad and the ugly
Als hij met me klaar is, ben ik een ellendig, hulpeloos hoopje op de vloer. Hij heeft me gezien, alles van me gezien. The good, the bad and the ugly. En hij pakt dat hoopje dan gewoon weer op. Hij geeft me knuffels en aaitjes. Of hij gaat nog even door. Nog even die trap na. Of trappen. Nog even wat dieper wegzakken in die ellende.
Dat vind ik eigenlijk nog wel het gaafst. Nog net even er overheen. Als ik denk dat ik niet meer kan. Dat ik het niet meer aankan. De ellende is zo groot dat ik straks echt verdwijn in een gat in de vloer. En dan nog even door gaan. Maar we eindigen altijd met knuffels. En lekker uitspacen.
Het klikt misschien heel raar, dat iemand kan genieten van het ellendig voelen, het waardeloos voelen. Maar toch is het zo. Ik hou er van.