Sonja
“ik zie vaak weinig spelverslagen van spellen waarin geswitcht wordt, dus daarom wilde ik graag bijdragen”

Wennen

Het is een maand geleden dat ik Mark voor het laatst gezien heb. Het is voor mij iets te lang geleden, en ik moet te veel aan hem wennen om gelijk te gaan spelen. Nadat we bijgepraat hebben, vraag ik dus of ik mag beginnen met hem een massage te geven. Kan ik rustig weer wennen aan hoe hij voelt, ruikt en reageert. Natuurlijk mag dat en ik neem lekker lang de tijd voor een uitgebreide massage. Hij reageert of hij een spinnende kater is, dus waarschijnlijk doe ik iets goed. Ik laat het bij een massage en geef hem verder geen bondage en doe hem geen pijn. Zo is het razendsnel lunchtijd en zijn we al aardig op elkaar ingespeeld. Na het eten mag ik geknield wachten tot Mathijs klaar is met zijn touwen pakken en achter hem aan kruipen de trap op, zijn slaapkamer in.

Bondage, sadisme en knuffelen

Ik heb een paar weken geoefend met op een been staan, want het oog wil ook wat, en een bondage in treepose leek mij helemaal geweldig. Mark zou Mark niet zijn, als hij hier geen sadistische draai aan wist te geven. Een half uur op één been mooi te staan stralen is natuurlijk niet spannend genoeg, dus terwijl ik mijn best doe om met mijn handen boven mijn hoofd mijn balans te houden, word ik tegen mijn gespannen kuit van mijn standbeen geslagen met een cane. Dat is echt gemeen!
Als de kramp in mijn armen en kuit te erg wordt, mag ik los en knuffelen we na op bed.

Switchen

Snel word ik alweer erg onrustig en probeer ik mijn energie kwijt te raken door Mark zijn billen vuurrood te slaan. Heerlijk! Hij geniet er nog van ook. Ik plaag hem dat ik op een dag sterker ben dan hij, maar ik krijg de indruk dat hij uitkijkt naar die dag.

Pijn en rust

Verlegen vraag ik aan Mark wat ik aan iedere andere vrouw zou afraden: ‘Zou je me rustig willen slaan met je cane?’ Dat hoef ik natuurlijk geen twee keer te vragen, ik krijg een dwangbuis aan en ik word op mijn knieën gezet. De slagen worden snel harder en ik voel me eindelijk rustiger worden.
Als ik mijn grens begin te bereiken, mag ik zelf kiezen hoeveel slagen ik nog wil. Twijfel… ik wil tot het randje, maar niet erover. Dapper roep ik: ‘zes’. Fuck. Na de zesde slag hoef ik niet te zoeken waar hij is, maar kan ik zo in zijn armen rollen.

Ik word naar beneden geholpen en nog steeds in de dwangbuis op de bank gelegd met een dekentje. Mark gaat de houtkachel aanmaken en koffie zetten. Een half uur later word ik wakker met een beker koude koffie naast me.

Dat is pas rustig worden. Bedankt voor superfijne dag Mark!

0 0 stemmen
Artikel waardering
0
We vinden het leuk om wat van je horen. Laat een reactie achter!x

Pin It on Pinterest

Share This