Tess
“Het veiling feestje waar ik was, was wel echt één van mijn meest bijzondere BDSM- ervaringen”
‘What was I thinking? Waarom dacht ik dat ik dit leuk zou vinden?’ Dat ging er door mijn hoofd, terwijl ik in de kamer met de andere subs/veilingobjecten op een bloemetjesbank zat te wachten tot ik aan de beurt was om geveild te worden.
Toen ik de aankondiging voor dit veilingfeestje las, was ik gelijk enthousiast. Spannend, daar wou ik heen! En nu zat ik hier, en nu het dan zo ver was, was het ineens toch wel heel erg eng.
Hoe het begon
We waren begonnen met een keuring. Dat was voor mij echt niet het enge stuk van de avond. Op een rijtje staan met andere subs, D’s die langs kwamen, wat vragen stelden, wat kledingstukken die uit moesten. Ik probeerde nog wat D’s te verleiden om even te proef spanken. Nu is het nog gratis tenslotte 😉
Ik was nummer zes om geveild te worden. Dus heel lang hoefde ik niet te wachten. Maar toch leek het een eeuwigheid te duren. Tot ik opgehaald werd. Toen was het ineens ‘nu al??’ en in mijn hoofd ‘ik wil niet meer!!’. Maar toch liep ik mee en werd ik de andere ruimte in geleid waar de veiling plaats vond.
In de spotlight op de veiling
Vluchtig keek ik de ruimte rond. Wat leken het veel mensen ineens. Ik moest op het bed grote gaan staan wat als podium gebruikt werd. Voor mijn gevoel klom ik er super onhandig op. Het gevoel van zoveel ogen op mij, hielp daar niet bij. Ik ging staan, de veilingmeester pakte de riem die aan mijn collar vast zat. Ik deed mijn handen achter mijn rug, zoals gezegd was dat moest. Een felle lamp scheen recht in mijn gezicht. Ik had het gevoel zo wel erg in de spotlight te staan. Uitgelicht boven op een bed, met allemaal D’s voor mij, die moesten gaan beslissen of ze mij het waard vonden om hun (veiling nep-)geld aan uit te geven. Ze hadden allemaal een vast bedrag gekregen, waar ze twee rondes mee moesten doen. Pfoe. Dit was wel een heel stuk buiten mijn comfort zone.
Ik sloeg mijn ogen neer en luisterde hoe er verteld werd wat ik aanbood. En dat het strafhoekje ook een optie was. Wanneer niemand op mij zou bieden, zou ik in ‘het strafhoekje’ terecht komen. Dan zou de veilingorganisatie zorgen dat ik iets te doen had, wanneer de anderen zouden spelenSpelen, zo noemen kinksters het als ze gaan BDSM’en. Niet iedereen is fan van het woord, sommigen vinden het afdoen aan wat BDSM allemaal in kan houden. Maar we hebben nog steeds geen beter woord gevonden. Meer. Nu vond ik dat strafhoekje ook best wel leuk en spannend klinken hoor, maar OMG, als toch niemand zou bieden…. dat leek me toch wel vreselijk. Ik was een beetje in gedachten verzonken, maar hoorde de veilingmeester nog net zeggen dat ik me me moest omdraaien en mijn jurkje omhoog doen. Ik had in elk geval wel echt het gevoel koopwaar te zijn.
Eenmaal, andermaal, verkocht!
“Wie biedt er 100 KAH?” hoorde ik de veilingmeester vragen. Stilte. ‘Oh shit, niemand wil mij! Niemand biedt’ ging er door mijn hoofd. Ik kon wel door de grond zakken. Maar toen ineens toch iemand die ‘Ja!’ riep. En het bieden ging door. Pfoe, wat een opluchting. Ik hoorde verschillende stemmen bieden, maar ik herkende er geen. De felle lamp die op mij gericht stond, verblindde me. Ik zag alleen maar zwarte schimmen en herkende niemand. Het zou dus een verrassing zijn wie mij kocht, als ik de stem niet zou herkennen.
“Eenmaal, andermaal… verkocht!” klonk het. Oh shit, nu is het gebeurd. Ik had geen idee wie mij gekocht had. Ik werd van het bed afgeholpen en keek vol spanning wie er uit de duisternis mijn kant op kwam om mij op te halen. Wie mij gekocht had. Een mij nog onbekende man stond ineens voor me. Hij pakte de riem aan mijn collar over van de veilingmeester en nam mij mee. Als zijn koopwaar. En nu had hij een uur om zich met mij te vermaken….